ДИНИМИЗДЕ ХОШКОРЮВ

 Инсанлар топлу алында яшагъанлары ичюн бир-бирлеринен яхшы кечинмеге, бир-бирлерининъ хакъларына сайгъы косьтермеге ве хошкорювли олмагъа меджбурлар.

Бизим ичюн энъ юксек ахлякъ орьнеги олгъан севгили Пейгъамберимизнинъ инсанларгъа нисбетен буюк бир хошкорюв саиби олгъгъаныны коремиз. Энес б. Малик айта: «Он йыл пейгъамберимизге хызмет эттим, манъа бир кере «оф» биле дегенини эшитмедим».

Ухуд дженкинде, душманлар пейгъамберимизге окъ ве ташларнен уджюм этип, мубарек тишини къырып, юзюни яралагъан эдилер. Оларнынъ бу арекетлерине нисбетен севгили пейгъамберимиз ярамай сёз айтмагъан, инсан севгиси ве хошкорювнинъ энъ яхшы орьнегини берип, шойле буюра: «Аллахым ! Къавмими багъышла, олар не япкъанларыны бильмейлер».
Аллах Тааля Къуран-ы Керимде керчек муминлерни: «Ачувларыны енъгенлер - инсанларнынъ къусурларыны багъышламагъа бильгенлердир» ( Ал-и Имран 134) оларакъ макътай ве инсанларгъа нисбетен насыл бир хошкорюв ичинде олмамыз кереклигини огрете.

Тюшюндже ве инамлары бизден фаркълы олгъан инсанларгъа нисбетен арекетлеримиз ольчюли ве хошкорювли олмакъ керек. Мусульманлар ялынъыз озь дин къардашларына дегиль, тарих боюнджа башкъа динлерден олгъанларгъа нисбетен де хошкорювнен мунасебетте олгъанлардыр.

 Миллет оларакъ раат ве бахтлы яшаманынъ шартларындан бириси де бир-биримизге нисбетен хошкорювли олмамыздыр. Бу хошкорюв, махсус оларакъ япылгъан ярамайлыкъкъа козь юммакъ, сес чыкъармамакъ демек дегиль. Бойле вазиетлерде анълайышнен якълашмакъ ве гузель сёзлернен эксиклерини тюзельтмек вазифемиздир.