ОЛЮМ

Эр бир инсаннынъ дюньяда яшайджакъ белли бир муддети бар. Бу муддет биткенинен инсан оле. Инсан – беден ве рухнынъ бирлешювинден мейдангъа кельген бир варлыкътыр. Беденимизге джанлылыкъ ве арекет берген рухтыр. Аллахнынъ такъдир эткен вакъыт кельгенде рух беденден айырыла. Рухнынъ беденден айырылмасы, чыкъып кетмеси адисесине «олюм» деп айтыла. Олюм эр бир инсан ичюн такъдир этильген, бельгиленгендир. Бундан къуртулыш ёкътыр.

Бу акъикъат Къуран-ы Керимде шойле бильдириле:

«Эр джанлы олюмни тададжакътыр.» Али Имран, 185.

«Къайда олсанъыз олунъ, сагълам къалелер ичинде булунсанъыз биле, олюм сизге барып етеджектир.» Ниса суреси, 78

Олюм, ёкъ олмакъ демек дегиль. Фаний, кечиджи олгъан дюнья аятындан сонъсуз олгъан ахырет аятына кечмектир. Аллахкъа нисбетен вазифелерини япкъанлар ичюн, олюм, даа юксек аяткъа къавушмакъ ичюн ачылгъан бир къапыдыр.