1. Ич бир кимсеге зарар бермемек.
Инсанларнынъ джанына, малына, эвине, урриетине, намус ве шерефине теджавуз япмакъ ясакъ. Булар инсанларнынъ токъунылмаз
хакълары. Мусульман – башкъаларнынъ хакъкъына сайгъы косьтермеси, инсанларгъа зарар береджек эр тюрлю иш ве арекеттен сакъынмасы лязым. Керчек мусульман олмакънынъ бир шарты да будыр.
Пейгъамберимиз -саллаллаху алейхи ве селлем- шойле буюра:
«Мусульман – инсанларгъа элинен ве тилинен зарар кетирмеген кимседир» (яни элинен я да тилинен башкъаларгъа зарар бермек мусульмангъа ярашмаз). Бухари, Иман, 4, 5
2. Башкъаларына ярдым этмек.
Инсанларгъа татлы сёзлю ве кулер юзлю олмакъ, фукъарелерге
ярдым этмек, ёкъсулларнынъ ихтияджларыны къаршыламакъ, кимсесизлерни къорчаламакъ, йыкъылгъан кимсенинъ турмасына ярдым этмек, ёлуны джойгъанларгъа ёл косьтермек динимизнинъ эмри, яхшы
ахлякълы олмакъ ичюн керек олгъан шейлер.
Пейгъамберимиз -саллаллаху алейхи ве селлем- шойле буюра:
«Биз анджакъ бизге яхшы мунасебетте олгъанларгъа яхшы мунасебетте оладжакъмыз, ве бизге яманлыкъ япкъангъа да яманлыкъ
япаджакъмыз» деген акъылсыз инсанларгъа бенъземенъиз. Аксине,
яхшылыкъкъа яхшылыкънен джевап беринъиз ве сизге яманлыкъ япсалар биле яманлыкънен джевап бермейип, сабр этинъиз». Бухари, Иман, 31.